Διδάγματα από το ’21: Υπομονή. Η αρετή που ξεχάσαμε

Γράφουν η Χρηστίδου Δήμητρα και ο Νάκος Χρήστος

Το 1821 είναι η αφετηρία ενός νέου κράτους. Η θέληση για την ελευθερία συνέβαλε στο να ξαναγεννηθούμε σαν έθνος. Οι Επαναστάτες ξεπέρασαν τις φοβίες τους και ήρθαν αντιμέτωποι μ' αυτές νικώντας την Οθωμανική αυτοκρατορία. Δεν περίμεναν βοήθεια από άλλους και δεν βασίστηκαν στην τύχη, αλλά δημιούργησαν οι ίδιοι τις ευκαιρίες.

Στην γενιά του '21 υπήρχαν αυτοί με την φλόγα στα μάτια. Χρειάστηκε αποφασιστικότητα, ελπίδα και πίστη στις ικανότητες τους. Απ' την άλλη, υπήρχαν κι αυτοί που παρέδωσαν τα όπλα. Σε γενικό επίπεδο, όμως, διεκδίκησαν την ελευθερία και την κέρδισαν. Βέβαια, χρειάστηκαν αγώνες, θυσίες και στερήσεις για να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους. Την ελευθερία τους.

Οι αγωνιστές έκαναν υπομονή, που ήταν η πιο σημαντική τους αρετή. Πολέμησαν σκληρά και δεν απογοητεύτηκαν από τις αποτυχίες τους. Οι ήττες και οι αποτυχίες βοήθησαν στην εξέλιξη της Επανάστασης.

Κάποια στιγμή, η Επανάσταση κόντεψε να χαθεί. Με την υπομονή και την καρτερικότητα που έδειξαν οι αγωνιστές στις δυσκολίες, της δόθηκε μια ευκαιρία να κρατηθεί, να συνεχίσει και να ιδρυθεί το ανεξάρτητο κράτος.

Η σημερινή πανδημία ήταν μια απότομη αλλαγή στη ζωή μας. Άρα πρέπει να αποδεχτούμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι στις δύσκολες καταστάσεις και να μην υποτιμούμε τους άλλους. Πρέπει να εκτιμούμε το κάθε τι που έχουμε στη ζωή μας και να ζούμε πιο έντονα και δημιουργικά.

Πέρα από την ελευθερία, σήμερα, πρέπει να διαφυλάξουμε την υγεία μας και να δουλέψουμε τις σχέσεις μεταξύ μας. Παρά τις δυσκολίες, πρέπει να είμαστε ανοιχτόμυαλοι και πρόθυμοι να ανοιχτούμε στους συνανθρώπους μας.

Με υπομονή και αποφασιστικότητα χτίζουμε τις σχέσεις μεταξύ μας για ένα καλύτερο αύριο.